“Dierbare herinneringen, ontroerende en vergeten momenten, elke foto heeft een eigen verhaal”
Gelukkig hebben we de foto’s nog……
Herinneringen zijn zo dierbaar, hoe heerlijk is het om foto’s te kijken. Dierbare herinneringen, ontroerende en vergeten momenten, elke foto heeft een eigen verhaal. Ook voor mij. Het is nu 10 jaar geleden dat ik zwanger was van mijn eerste kindje. 30 Lentes jong, een heerlijk leventje in Amsterdam met een leuke man aan mijn zijde. Plannen maken voor toekomst, heerlijke en eerlijke gesprekken, waar gaan we wonen en hoe gaan we het doen qua werk?
Toen sloeg het noodlot toe, die leuke man, de vader van mijn eerste kindje overleed. Hé, dit was niet de afspraak, hoe kan dit gebeuren? Mijn wereld stortte in, de grond werd onder m’n voeten weggeslagen…
Inmiddels zijn we 10 jaar verder en wat ben ik dankbaar. Heel dankbaar voor die tijd samen, de mooie herinneringen van kleine momentjes, vakanties en feestdagen. En wat ben ik blij dat ik graag fotografeer. Het is zo bijzonder om samen met mijn oudste kindje te bladeren door de fotoboeken en haar op deze manier haar ‘echte’ vader te laten leren kennen. Deze bofkont heeft twee vaders, want man oh man wat blij en gelukkig met mijn huidige vent. Met hem deel ik al lang lief en leed. Niet meer dat zorgeloze, maar wel genieten van alles wat er nu is. Samen kregen we ook een kindje en met zijn vieren vormen we met elkaar een voor het oog doodnormaal gezin. En ook de jongste vindt het heerlijk om verhalen te horen, de fotoboeken door te bladeren, voor hem hoort deze papa er ook gewoon bij! Dus lieve mensen. Leef in het nu en geniet van de kleine geluk momentjes.
Oh ja, en vergeet ze niet vast te leggen.
Carpe Diem!
