“Wat is het fijn, lekker als gezin samenzijn, veel leuke gesprekken, ja ook gemopper, maar dat moet ik gewoon accepteren. Ik ben erg romantisch ingesteld en af en toe heb ik even die ‘klap’ in m’n gezicht nodig, om die roze bril af te zetten en anders naar m’n naasten te kijken.”
Onze eerste vakantieweek is een feit! Een heerlijke week in Italië, de vakantie die we eigenlijk vorig jaar zouden doen. We zijn onderweg naar onze tweede bestemming, deze is ook in Italië.
Die eerste week was heerlijk, maar ook pittig. Het is wennen met (voor het eerst) een puber in ons midden. 11 Jaar is ze, een heerlijke griet. Heel open met van die donkere glinster ogen en wat kun je met haar lachen, maar die puber grillen daar moeten we aan wennen. Het ene moment is het supergezellig, dan uit het niets is er die boosheid of dat verdriet en dan is daar weer die stralende lach.
Waar we als ouders altijd op de eerste plaats stonden, zijn we nu stom en horen we met enige regelmaat; ‘Ik mag ook echt helemaal niks’. Om vervolgens weer even dat kleine meisje te zijn die een knuffel nodig heeft.
Haar kleine broer, is vaak de ‘Sjaak’ bij zijn grote zus. Maar hij weet ook heel goed, als ik maar hard genoeg gil, dan krijgt zij vanzelf de schuld. Knuffelen wil hij heel graag, met ons, maar het liefst ook met z’n grote zus. Die heeft daar dus echt geen zin in……
Maar wat is het fijn, lekker als gezin samenzijn, veel leuke gesprekken, ja ook gemopper, maar dat moet ik gewoon accepteren. Ik ben erg romantisch ingesteld en af en toe heb ik even die ‘klap’ in m’n gezicht nodig, om die roze bril af te zetten en anders naar m’n naasten te kijken.
We beginnen nu aan de tweede week, ieder heeft z’n plekje binnen het gezin weer gevonden. De oudste moeten we gewoon wat meer laten en ‘ach een stomme ouder zijn, is zo gek nog niet’. D’r kleine broer pikt toch stiekem die knuffel en dan zie ik een grote lach.
En wij, mijn man en ik! Wij zijn ontspannen, heerlijk eten, mooie wijnen, fijne gesprekken met elkaar, maar ook met de kinderen. Heerlijk zijn die spaarzame stiltes en zo nu en dan in het zwembad met de kids.
Hier kunnen we de komende weken wel aan wennen.
Ondertussen leggen we ook deze herinnering vast, mapjes zijn aangemaakt en de foto’s worden om de zoveel dagen uitgezocht en gesorteerd. Ik maak zowel foto’s met m’n camera als met de smartphone. Dus ook deze wordt geregeld doorlopen en wis ik hier en daar wat mindere foto’s.
Carpe Diem en vergeet je herinneringen niet vast te leggen.
Voor nu arrivederci!
